«تی تی» ملودرام جذاب زنانه
هنگامی که تاریخ سینمای ایران در چهل سال اخیر را مرور می کنیم، به تعداد زیادی از ملودرام های زنانه برمی خوریم که چندتایی از آنها در زمره بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران از آغاز تا به امروز قرار می گیرند، «تی تی» ساخته آیدا پناهنده بدون شک یکی از آنهاست که در جشنواره سی و نهم فیلم فجر اکران موفقی داشته و مورد توجه طیف های متنوعی از مخاطبان قرار گرفته است، به بهانه آغاز اکران فیلم‌ها در این برهه، نگاهی کوتاه به آن می‌اندازیم، شب دوم؛ تی تی!
«تی تی»
پناهنده که در کارنامه اش فیلم قابل تاملی به نام «اسرافیل» با بازی درخشان هدیه تهرانی را دارد، در «تی تی» از همان فرمول بهره گرفته و سراغ زن عامی و بی سوادی به نام تی تی که به عنوان نظافتچی در بیمارستانی در شهری از خطه شمال کشور مشغول به کار است رفته و از او به عنوان قهرمان بهره گرفته است، با ورود ابراهیم به داستان، نقطه عطف نخست شکل گرفته و مثلثی با حضور این دو در کنار امیرساسان (نامزد تی تی) به وجود می آید.
پناهنده برای پیشبرد قصه خود، بیش از هر چیز روی شخصیت های اصلی و رابطه میانشان کار کرده و آن را به نقطه قوت فیلمش تبدیل کرده است. برای مثال می توان به تی تی و مانور پناهنده و ارسلان امیری در مقام نویسنده فیلمنامه روی وجه فداکارانه وی اشاره کرد که نقطه عطف دوم فیلمنامه را رقم می زند. در نقطه مقابل، امیرساسانی قرار دارد که نوعی استثمار و سوء استفاده گری در وجودش به چشم می خورد و کاملا در تضاد با نامزدش قرار دارد. ابراهیم هم به عنوان یک دانشمند فیزیک در حال احتضار، شخصیت متفاوت تری نسبت به این دو داشته و رابطه غیرافلاطونی شکل گرفته میان او و تی تی، کاملا باورپذیر از کار درآمده است.
«تی تی» فیلمی آرام با ریتمی نسبتا کند است که این ریتم کاملا از دل فیلمنامه بیرون آمده و برای تماشاگر علاقمند به ژانر ملودرام آزاردهنده نیست. یکی از دیگر نقاط قوت فیلم که می تواند گیشه پررونق تری را برایش رقم بزند، انتخاب بازیگران آن است. «الناز شاکردوست» در ادامه سلسله نقش های به یادماندنی اش، در نقش تی تی به یک باورپذیری دلچسب رسیده و چند لحظه درخشان را خلق کرده است. همچنین باید به پارسا پیروزفر و هوتن شکیبا در نقش های ابراهیم و امیرساسان اشاره کرد که درک درستی از نقش های محوله پیدا کرده و تیم یکدستی را در کنار شاکردوست به وجود آورده اند.
