پنج نقش آفرینی برتر جواد رضویان در سینما و تلویزیون

جواد رضویان از محبوب‌ترین بازیگران کمدی سینمای ایران است. باوجودیکه زیاد نقش آفرینی نکرده و شبیه به بسیاری از بازیگران کمدی در هر اثری بازی نکرده. او سالی چند فیلم و سریال پر نکرده فقط برای اینکه نامش پشت سرهم شنیده شود.
رضویان اخیرا وارد فضای کارگردانی شده است و «زهرمار» ‌را این روزها روی پرده دارد. فیلمی که برخلاف تصور بسیاری از تماشاگران ظاهر می‌شود. عموم مخاطبان انتظار داشتند که با فیلمی کمدی شبیه به تجربیات بازیگری رضویان روبه‌رو شوند اما فیلمی جدی با لحنی ابزورد را بر پرده دیدند.
به بهانه تولد رضویان نگاهی انداخته‌ایم به نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی او.

همچنین بخوانید:
بررسی فیلم زهرمار: حالا زهرمار هم که نه…

پاورچین

بی‌اغراق «پاورچین» ماندگارترین اثری است (چه در سینما و چه در تلویزیون) که از جواد رضویان در خاطر تماشاگران می‌ماند. این سریال اولین بازی مهم او هم بود و در واقع این مهران مدیری بود که با سریال «پاورچین»‌ او را به مخاطبان معرفی کرد.
جواد رضویان در این سریال نقش آقا داوود پسرعمه فرهاد با بازی مهران مدیری را بازی می‌کرد که به‌تازگی از روستای برره برای یافتن کار به تهران آمده و عاشق می‌شود و ازدواج می‌کند و در تهران می‌ماند.
کاراکتر داوود یک مرد روستایی نمونه‌ای است شبیه به همان تیپی که همیشه از مردان روستایی که به شهر می‌آیند در سینمای ایران از زمان فیلمفارسی‌ها تا همین امروز به تصویر کشیده شده است؛ یک مرد ساده لوح که به‌نظر مظلوم می‌نماید اما زرنگی‌های خود را هم دارد.
ویژگی خاصی که داوود را اما متمایز می‌کرد در وهله اول چاپلوسی یا به اصطلاح «پاچه خواری»‌ او است. مدلی که سرش را تا روی میز برای رئیس شرکت فرهاد خم می‌کرد و قربان صدقه‌اش می‌رفت و با همین ترفند موفق شد در آن‌جا استخدام شود.
لهجه خاصی که رضویان برای داوود درآورده بود و خنده‌های شدیدش (نیش همیشه تا بناگوش باز) و حتی «زن زلیلی»اش این کاراکتر را تبدیل به یکی از ویژه‌ترین نقش‌آفرینی‌های کارنامه کاری جواد رضویان می‌کند.

شاخه گلی برای عروس

«شارلاتان» و «شاخه گلی برای عروس» اولین فیلم‌های سینمایی بود که جواد رضویان در سال ۸۳ بازی کرد. از میان این دو البته «شارلاتان» اصلا فیلم خوبی نبود و «شاخه گلی برای عروس» هرچند یک فیلم گیشه‌ای و معمولی بود اما موضوع عشقی‌اش تماشاگر را تا آخر می‌کشاند و حضور جواد رضویان هم در فیلم بر بار کمدی آن می‌افزود.
البته که نقش او در این فیلم متاثر از همان آقا داوود «پاورچین» بود. یعنی پسری ساده و روستایی که به تهران آمده و عاشق دختری پولدار و بالاشهری می‌شود. اما آن‌چه که باعث می‌شد این نقش شبیه به آقا داوود نباشد و تکراری نشود، این بود که در «شاخه گلی برای عروس» او برای به‌دست آوردن دل دختر سعی می‌کند ظاهر و استایلش را شهری و به‌روز کند درحالیکه در زیر این ظاهر جدید همان مرد روستایی نفس می‌کشد و این تناقض میان ظاهر و باطن صحنه‌های خنده‌داری را به‌وجود می‌آورد.

چارچنگولی

«چارچنگولی» به کارگردانی سعید سهیلی را می‌توان مهم‌ترین فیلم کارنامه جواد رضویان دانست هرچند که فیلم خوبی هم نیست. اساسا در بررسی کارنامه بازیگری مانند جواد رضویان که بازیگر فیلم‌های کمدی بازاری است که برای فیلمسازانشان کیفیت این آثار اهمیت چندانی ندارد و فروش و گیشه مهم‌تر از هرچیز دیگری است، خوب و بد بودن فیلم چندان مطرح نیست. چراکه اولا به سختی می‌توان فیلم خوب در این ژانر پیدا کرد و دوم اینکه بازیگری که در این سینما فعالیت می‌کند و شناخته می‌شود، بعید است هرگز بتواند به سینمای جدی راه پیدا کند.
در میان همین آثاری که از لحاظ کیفی ضعیف و متوسط‌ اند، «چارچنگولی» ضمن رعایت حداقل‌ها موضوعی چالش برانگیز دارد که از فیلم های دیگر رضویان جالب‌ترش می‌کند: یک دوقلوی به‌هم چسبیده با بازی جواد رضویان و رضا شفیعی جم، به اجبار زندگیشان به هم گره خورده.
این در حالی است که یکی از آن‌ها با بازی رضویان بسیار مذهبی است و دیگری جوانی اهل پارتی و عشق و حال و حالا این دو مجبورند باهم بسازند و به همزیستی برسند. باهم هم به مسجد و روضه بروند هم به مهمانی‌های لاکچری بالاشهری.
جواد رضویان از عهده بازی در نقش یک آدم مذهبی به‌خوبی برآمده است و شیمی‌شان با رضا شفیعی‌جم هم به خوبی به هم می‌خورد.

در حاشیه

باز هم همکاری مهران مدیری و جواد رضویان منجر به یک نقش‌آفرینی برتر در کارنامه جواد رضویان می‌شود. «در حاشیه»‌ یکی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی مدیری بود که رضویان در آن نقش صاحب بیمارستانی تازه تاسیس را بازی می‌کرد که سوژه اصلی سریال بود و اتفاقات مختلفی در آن می‌افتاد. او در واقع صاحب ساختمان بیمارستان بود. یک فرد نابلد که به واسطه اینکه مالک است به خودش اجازه دخالت در امور تخصصی یک بیمارستان و مدیریتش را می‌داد.
او دیالوگی پیرو همین دخالت‌های بی‌جایش در فیلم داشت که بعد از این سریال در جامعه مصطلح شد و بسیار مورد استفاده قرار گرفت: «اینجا همش واس ماست.»

لازانیا

«لازانیا» هم یک فیلم کمدی بازاری ضعیف دیگر است که رضویان در آن نقش یک ناظم مدرسه را بازی می‌کند که درگیر یک ماجرای عشق قلابی می‌شود. فیلمی که قرار است ایده اولیه‌اش را از «بعضی‌ها داغشو دوست دارن» بگیرد: مردی عاشق زنی می‌شود که درواقع یک مرد است و برای راه انداختن کارش خود را به شکل زنان درآورده است.
این مرد برای اینکه کار خواهرزاده شیطانش در مدرسه را راه بیندازد به این زن‌پوشگی ادامه می‌دهد و حتی با رضویان سر قرار هم می‌رود.
رضویان در این‌جا در لحظاتی جدی و با ابهت است مانند یک ناظم و در مقابل این زن/مرد البته تبدیل به مردی زن زلیل و چشم‌چران می‌شود و این نکته بازی او در «لازانیا» است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

نوشته پنج نقش آفرینی برتر جواد رضویان در سینما و تلویزیون اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.