نگاهی به مهم‌ترین رویدادهای چند دوره گذشته جشنواره فجر – قسمت اول
جشنواره فیلم فجر، رویدادی که هرساله برگزار می‌شود، همیشه با حواشی خاص خودش همراه بوده است. هرسال، پدیده‌ای نو معرفی‌شده است، فیلم‌سازی جدید پا به عرصه سینمای ایران گذاشته است یا پرونده یک فیلم‌ساز نام‌آشنا بسته‌شده است. از فیلم اولی‌ها، تا بازیگرانی که با کسب سیمرغ یا حتی ناکامی در کسب این جایزه مهم، صدر اخبار جشنواره شده‌اند، تا مدت‌ها ذکرشان نقل محافل سینمایی بوده است. همین هم هست که جشنواره فجر، هم‌محلی برای شکل‌گیری خاطرات جدید است و هم‌محلی برای خاطره بازی. نمی‌شود از جشنواره صحبت کرد و برخی حماسه‌ها، انتخاب‌های اشتباه و چهره‌های دوست‌داشتنی را به یاد نیاورد.
در آستانه جشنواره سی و هفتم فیلم فجر، بیایید نگاهی به مهم‌ترین تحولات و رویدادهای چند دوره گذشته بیندازیم.
۱- پدیده فیلم اولی‌هااز ابتدای برگزاری جشنواره فجر، فیلم اولی‌ها همیشه شگفتی‌آفرین بودند. ظهور یک فیلم‌ساز جدید، که توان رقابت بانام‌های اساطیری سینمای ایران را داشته باشد، همیشه مخاطبان سینمای ایران را سر ذوق آورده است. حتی اصغر فرهادی، که امروز یک نام بین‌المللی است، تا قبل از کسب بهترین جایزه فیلم اولی از جشنواره فجر برای «رقص در غبار»، فقط یک چهره تلویزیونی بود.
فیلم اولی‌ها اما در چند دوره گذشته بسیار سروصدا کردند و با موفقیت‌هایشان، رسماً بخش نگاه نو جشنواره را احیا کردند و حالا خیلی از طرفداران سینمای ایران و پیگیران اخبار سینمایی، هرساله چشم به عملکرد فیلم اولی‌های جشنواره دارند.
این سلسله موفقیت‌ها، گرچه سال‌هاست در جشنواره تکرار می‌شوند، اما نقطه اوجشان، جشنواره سی و چهارم و درخشش بی‌چون‌وچرای دو فیلم اولی، «ابد و یک روز» و «ایستاده در غبار» بود. سعید روستایی با ساخت «ابد و یک روز»، عملاً صفحه جدیدی در رئالیسم سینمای ایران گشود و با کسب ۱۱ سیمرغ، همچنان، از این حیث یک رکود دار است. در کنار روستایی، محمدحسین مهدویان، جوان دیگری بود که با «ایستاده در غبار» و شیوه متفاوت روایتش، علاوه بر کسب جایزه بهترین فیلم، نگاه‌ها را به خود معطوف کرد و نشان داد سینمای ایران چه استعداد و ظرفیت شگرفی در خود پنهان دارد.
برخلاف روستایی، مهدویان، از جشنواره سی و چهارم تاکنون، چهره ثابت این رویداد سینمایی بوده است و با «ماجرای نیمروز» یک‌بار دیگر موفقیت خود را تکرار کرد و با «لاتاری» توانست با مخاطبان بیش‌ازپیش ارتباط برقرار کند.
سعید روستایی با دومین اثرش به نام «متری شیش و نیم» که بی‌شک، خیلی‌ها انتظارش را می‌کشند، به جشنواره سی و هفتم می‌آید و مهدویان با چهارمین فیلمش، «ماجرای نیمروز:خط خون»، در پی کسب موفقیتی است که با قسمت اول این فیلم به آن دست‌یافت.
۲- بهروز شعیبی؛ از بازیگری تا داوری
کمتر از ده سال پیش، در جشنواره بیست و هشتم فجر، «طلا و مس» ساخته همایون اسعدیان، به‌یک‌باره تبدیل به یک پدیده شد. بهروز شعیبی که تا قبل از آن، چهره‌ای نه‌چندان شناخته‌شده بود، به‌یک‌باره با چهره معصوم طلبه‌ای جوان و عاشق، دل مخاطبان را ربود.
کمتر کسی فکر می‌کرد، همین جوان محجوب، چند سال بعد، تبدیل به چهره جشنواره شود. شعیبی با ساخت اولین فیلم بلند سینمایی خود، «دهلیز»، در سی و یکمین جشنواره فجر، موفق به کسب سیمرغ در بخش نگاه نو شد. با کسب این جایزه، شعیبی به‌طورجدی وارد سینما و فیلم‌سازی شد و با ساخت «سیانور» در جشنواره سی و چهارم حضور داشت. شعیبی با آخرین ساخته‌اش، «دارکوب» در جشنواره سی و ششم، با کسب دو جایزه بازیگری، بار دیگر نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت.
مسیر عجیب و رو به رشد شعیبی در سینمای ایران، همین‌جا پایان نیافت. شعیبی گرچه امسال فیلمی برای شرکت در جشنواره ندارد، اما از اعضای هیئتت انتخاب آثار جشنواره است.
۳- پرویز پرستویی و ثبت یک رکورد
پرویز پرستویی، بازیگر نامدار سینمای ایران، با کسب سیمرغ بهترین بازیگر مرد برای فیلم «دیار عاشقان» از دومین جشنواره فیلم فجر، نه‌تنها یکی از اولین برگزیدگان این جشنواره است که با بیست‌وچهار سال سن، یکی از جوان‌ترین برندگان جایزه سیمرغ هم بوده است. در طی سال‌ها، پرویز پرستویی توانسته است خود را به عنوان یک بازیگر صاحب‌نام و صاحب سبک در سینمای ایران معرفی کد و با نقش‌آفرینی در فیلم‌های متفاوت و زنده کردن کاراکترهای متفاوت، از جدی تا طنز، نشان دهد که توانایی‌های بازیگری‌اش، حدومرزی ندارد.
پرویز پرستویی، تنها بازیگری است که در دو دوره متوالی ( دوره‌های بیست و سوم و بیست و چهارم) با دو فیلم «بید مجنون» و «به نام پدر» موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد شد. اگر همه این رکوردها کافی نیست، بد نیست بدانید که با «بادیگارد»، و در جشنواره سی و چهارم، پرویز پرستویی با کسب چهارمین سیمرغ بلورینش، حالا در میان بازیگران ایرانی بیشترین سیمرغ را دریافت کرده است.
۴- نوید محمد زاده وارد می‌شود
یک بازیگر تئاتر که سابقه اجرا در شبکه جام جم را هم دارد، این روزها، سوپراستار اصلی سینمای ایران است و او کسی نیست جز نوید محمدزاده. محمدزاده با بازی در فیلم «عصبانی نیستم» ساخته جنجالی رضا درمیشیان، در جشنواره سی و دوم فجر، چنان درخشید که به‌اتفاق اکثریت آرای هیئت داوران، بهترین بازیگر مرد شد، اما با خارج شدن این فیلم از مسابقه در آخرین لحظات، جایزه به رضا عطاران رسید. محمد زاده، علی‌رغم، ناکامی و ناامیدی که در جشنواره سی و دوم با آن روبرو شد، با «ناهید» و «سیزده» به درخشش خود ادامه تا در جشنواره سی و ششم با سه فیلم، «لانتوری» کار دیگری از درمیشیان، «خشم و هیاهو» ساخته هومن سیدی و «ابد و یک روز» ساخته سعید روستایی، جایی برای حرف‌وحدیث باقی نگذاشت و جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به خانه برد.
این موفقیت‌ها آغاز راهی برای محمدزاده بودند که با «بدون تاریخ، بدون امضا» ادامه پیدا کرد و او را تبدیل به یکی از پرافتخارترین بازیگران بین المللی سینمای ایران نمود. محمدزاده با کسب دومین سیمرغ نقش مکمل برای «بدون تاریخ؛بدون امضا» در دو سال متوالی، طعم تلخ ناکامی در جشنواره سی و دوم را شیرین کرد و این روزها یکی از پرکارترین بازیگران سینمای ایران است.
درخشش وی در «مغزهای کوچک زنگ‌زده»، که سومین همکاری وی با هومن سیدی است، نامزدی سیمرغ را برایش به ارمغان آورد و به‌زعم خیلی‌ها این جایزه حق او بوده است. محمدزاده، که در برنامه سی‌وپنج با اجرای فریدون جیرانی، تجربه جشنواره سی و دوم را یکی از تلخ‌ترین خاطرات زندگی‌اش عنوان کرده است، با «متری شیش و نیم» سعید روستایی به جشنواره سی و هفتم خواهد آمد و با اعلام رسمی نام فیلم‌های برگزیده ممکن است، در بیش از یک فیلم حضورداشته باشد، شاید خیلی زود به جمع رکوردداران وارد شود.
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
